วัดบางไผ่

4

3

6

2

5

1

ประวัติความเป็นมา

วัดบางไผ่ เป็นวัดโบราณ ตามประวัติของกรมการศาสนาวัดบางไผ่เป็นวัดเก่าแก่ที่สร้างมาตั้งแต่ พ.ศ. 2309 ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2315 เขตวิสุงคามสีมากว้าง 10 เมตร ยาว 17 เมตร ได้ผูกพัทธสีมาเมื่อ พ.ศ. 2315 อุโบสถหลังใหม่ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2529 เขตวิสุงคามสีมากว้าง 24.25 เมตร ยาว 42.50 เมตร โดยมีสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช (เจริญ สุวฑฺฒโน) เจ้าอาวาสวัดบวรนิเวศวิหาร เป็นประธานวางศิลาฤกษ์อุโบสถ และได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ยกขึ้นเป็นพระอารามหลวงชั้นตรีชนิดสามัญเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2549 ลักษณะสิ่งก่อสร้างภายในวัด เช่น พระอุโบสถหลังเก่า และพระวิหาร เป็นสถาปัตยกรรมสมัยกรุงศรีอยุธยา ต่อมาเป็นวัดร้าง ภายหลังพระครูสอน ได้มาจำพรรษาและบูรณปฏิสังขรณ์เสนาสนะต่าง ๆ

พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อครั้งดำรงพระอิสริยยศที่สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร เสด็จพระราชดำเนินประกอบพิธีตัดหวายลูกนิมิตพระอุโบสถ เมื่อวันจันทร์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2534 และได้พระราชทานนาม พระนามาภิไธย ม.ว.ก. ที่หน้าบันพระอุโบสถ หน้าบันศาลาลาย 4 หลัง และหน้าบันหอพระไตรปิฏก 4 ด้าน

ภายในวัดเป็นที่เก็บรักษาวัตถุสำคัญหลายชิ้น เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปศิลปะสมัยสุโขทัย ศิลปะสมัยอู่ทอง รวมถึงมีสิ่งก่อสร้างสำคัญต่าง ๆ อาทิ พระอุโบสถหลังเก่า พระอุโบสถหลังใหม่ หอพระไตรปิฎกกลางน้ำทรงจตุรมุข โรงเรียนพระปริยัติธรรม และ ศาลาทีปังกรรัศมีโชติ ซึ่งเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม

สิ่งสำคัญ

พระอุโบสถ เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก หลังคามุงกระเบื้อง ประดับช่อฟ้า ใบระกา หางหงส์ ซุ้มประตูและหน้าต่างประดับปูนปั้นลายไทย บานประตูและหน้าต่างเขียนลายไทย ปิดทองประดับกระจก ภายในมีจิตรกรรมฝาผนังเขียนเล่าเรื่องพระพุทธประวัติ พื้นปูด้วยหินอ่อน มีกำแพงแก้วและศาลารายล้อมรอบทั้งสี่มุม

พระประธาน เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย พระนามว่า พระพุทธศรีนพรัตนมุนี พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อครั้งดำรงพระอิสริยยศที่สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร พระราชทานผ้าทิพย์ประดับพระนามาภิไธย ม.ว.ก. หน้าพระประธาน

พระอุโบสถหลังเก่า เป็นที่ประดิษฐาน พระพุทธมงคลศรีสุโขทัย หรือ หลวงพ่อทอง พระพุทธรูปปางมารวิชัยนั่งขัดสมาธิ องค์พระเป็นเนื้อทองคำทั้งองค์ สันนิษฐานว่าเป็นพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย เชื่อว่ามีความศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างมาก และที่เป็นที่เคารพนับถือของพุทธศาสนิกชนทั่วไป

หอพระไตรปิฎกกลางน้ำ เป็นอาคารก่ออิฐถือปูน ลักษณะทรงไทยจตุรมุข หลังคาลด 3 ชั้น ประดับช่อฟ้า ใบระกา หางหงส์ ยอดทรงปราสาท หน้าบันประดิษฐานพระนามาภิไธย ม.ว.ก. เป็นสถานที่สำหรับเก็บหนังสือพระไตรปิฎกและเป็นที่ประดิษฐานพระแก้วมรกตจำลอง

พระวิหาร

พระประธาน ในพระวิหาร เป็นพระพุทธรูปสมัยอู่ทอง ปางสมาธิ

พระปรางค์เจดีย์

โรงเรียนพระปริยัติธรรม มีรูปแบบสถาปัตยกรรมคล้ายคลึงกับพระที่นั่งจักรีมหาปราสาท ในพระบรมมหาราชวัง

กำแพงวัด มีลักษณะคล้ายป้อมปราการทหารสมัยก่อน ทำให้สิ่งก่อสร้างต่าง ๆ ภายในวัดนั้นมีความโอ่อ่า และสง่างาม สะท้อนให้เห็นถึงศิลปะของกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย และกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น

ศาลาทีปังกรรัศมีโชติ เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมเพื่อให้พุทธศาสนิกชนที่สนใจในเรื่องพุทธศาสนาและการปฏิบัติธรรมได้มาร่วมศึกษาเรียนรู้